Eğer 60’lar ve 70’lerde yaşamadıysanız veya o zamanın sanat camiasına hakim değilseniz, Mr. Chow’un etkisinin ne kadar büyük olduğunu anlamakta biraz zorlanabilirsiniz. Restoran sahibi Michael Chow ilk restoranını 1968 yılında ve tam da sevgililer gününde Londra’daki lüks bir semtte açıyor. Ve söylenen o ki, Beatles ve The Rolling Stones mekanın müdavimleri oluyor. Ve elbette rock’n roll’un bu iki büyük ismi mevzu bahis olunca, Mr. Chow’un restoranının bir anda en popüler restoran olması kaçınılmaz oluyor. Usta şef ve ressam Michael Chow’un kariyerinde ve restoranının başarısında ünlü isimlerin etkisi büyük, evet. Ama neden, sadece bu değil. Lütfen okumaya devam edin…
Chow, 70’lerde ikinci ve üçüncü restoranlarını Beverly Hills ve New York’ta açıyor. Burası da rock’n roll camiasını değil, A sınıfı oyuncuları ve sanatçıları bir mıknatıs gibi çekiyor; Jack Nicholson, Federico Fellini ve Yoko Ono gibi mesela. Ve böylece Mr. Chow ahalisi, sanatın her dalından isimleri ve doğal olarak onların takipçilerini ve etrafında olmak isteyenleri fan kulübüne topluyor.
WARHOL İPEK BASKIN KADAR MEŞHURSUN!
Andy Warhol da çok yakın arkadaşı oluyor Chow’un. Yani öyle yakın arkadaş oluyorlar ki, şu meşhur Marilyn Monroe ipek baskıların başka bir versiyonunu Mr. Chow için de uyarlıyor. Chow’un 50 yılını kutlayan ‘MR CHOW: 50 Years’, bu ve daha fazla sanat eserini barındırıyor içinde. Bu kitap, son yılların aşırı hip mevzusu ‘coffee table book’ konseptiyle hazırlanıyor. Bir anı kitabı ve aynı zamanda da içinde Chow’un dostlarından tablolar, çizimler ve fotoğrafların ve kendi yaptığı resimlerden oluşan muazzam sanat koleksiyonunu barındırıyor. Kitabın bir başka özelliği ise manevi olarak önemi: Bir restoranın 50 yıl dayanmış olması!
İşin sosyolojik tarafına değinmemiz gerekirse: Amerikan-Çin yemeğini ucuz ‘take out’ algısından, uzun sohbetler ve iyi yemek algısına taşımış olması, cidden büyük bir başarı. Restorana girdiğinizde sizi karşılayan Fransız dekorasyonu ve İtalyan garsonlar, ütülü ve ağır masa örtüleri, küçük ve pahalı tabakları, bu algının bir parçası. Ve elbette yemeğe gittiğinizde karşılaştığınız ünlüler de bu deneyimin bir parçası.
“Çin yemekleri eskiden ucuzdu,” diyor Chow bir New York Times röportajında. “Ama ben bu algıyı değiştirdim. Ama bunu başarmak neredeyse yarım yüzyılımı aldı. Bize soracak olursanız, Chow’u sadece bir restoran sahibi olarak adlandırmak ona haksızlık olur. Çünkü o bir şef, ressam, aynı zamanda Giorgio Armani butiklerinin tasarımını yapan bir mimar ve müthiş bir sanat koleksiyoneri.
Doğru mu duyuyoruz? Bir sonraki durağınız Mr.Chow’un New York’taki restoranı mı?
