Bugün bazı sivil toplum oluşumları çevresel nedenlerle et tüketimini azaltmayı önerirken, insansı atalarımızın yaklaşık 2,5 milyon yıl önce et yemeye başlamalarının altında da bir çevresel neden yatıyor; iklim değişikliği. Nasıl mı? Şöyle anlatalım…
Gezegen ısındıkça ve yağmurlar azaldıkça, ilk insanlar sulu meyveleri ve sebzeleri bulmakta zorlanmaya başladılar, ormanlar küçüldü ve hayvanların beslendiği büyük otlaklara dönüştü; yeni yiyecek kaynakları bulmaları gerekiyordu. Ve erken insansılar evrimsel bir kavşaktaydı; neticede bir kısmı etin peşinden gitmeyi tercih etti, bir kısmı da sebzelere ve meyvelere bağlı kaldı.
Et yemek, o zaman atalarımızın doğasında var olmayan sindirici enzimler gerektirir, farklı bir anatomiye ihtiyaç vardır. O sebeple büyük ihtimalle, başlangıçta az et tükettiler. Vücut yavaş yavaş uyum gösterdi, önce yağ bakımından zengin fakat lif bakımından zayıf tohumlara ve kabuklu yemişleri tüketebilecek hale geldi.
Ancak diğer modern primatlar bu et merkezli evrimsel değişimi izlemedi. Örneğin primatlar, yüksek düzeyde yağ ve protein sindirimini hafifletecek genlere sahip değil, biz insanlar yağ ve kolesterol zengini bir diyetle baş edebilirken, onlar yapamazlar.
Bazı paleoantropologlara göre, homininlerin daha geniş beyinlere sahip olmalarının itici gücü, et yemeyi ve pişirmeyi öğrenmek. Daha ileri savunuculara göreyse, et şimdiki popüler ‘paleolitik diyetin’ temeli.
Beslenme tercihlerindeki yeri kişiden kişiye farklılık gösterirken,
siz insanoğlunun gelişimine ve et tüketimine hiç bu pencereden bakmış
mıydınız?
